واژه واژه سطر سطر زندگی

عشق یک عکس یادگاری نیست  و یک مزاح شش ماهه یا یک ساله نیست. واقعیت عشق در  بقای آن است ،حقیقت عشق در عمق آن .و این هر دو در اراده ی انسانی ست که  میخواهد رفعت زندگی را به زندگی بازگرداند. من دختران و پسران بسیاری را  می شناسم که تمام هدفشان از طرح مسئله ی عشق ،رسیدن است. عجب جنجالی به پا  می کنند! عجب در گیر می شوند ! اعتصاب غذا. تهدید به خود کشی. قرصهای خواب  آور.

تهدید. گریه. سکوت. فریاد و سر انجام رسیدن.  مشکل اما از همین لحظه آغاز می شود. وقتی هدف اینقدر نزدیک باشد ـ گرچه  کمی دور هم به نظر می رسد ـ بعد از زمانی که برق آسا می گذرد، دیگر نمی  دانند چه باید بکنند ـ با اولین شست و شوی پرده ها ، لب پر شدن بشقاب ها ،  بوی کهنگی گرفتن جهیز،می مانند معطل.

قصد بی حرمتی به هم را که ندارند. بی  حرمتی، فرزند کهنگی ست، فرزند تکرار. این  را باید می دانستند که رسیدن ،  پله ی اول مناره ییست که بر اوج آن اذان عاشقانه می گویند. برنامه ای برای  بعد از وصل.برنامه ای برای تداوم بخشیدن به وصل. از وصل ممکن و آسان تن به  وصل دشوار و خطیر روح. برنامه ای برای سد بندی قاهرانه در برابر خاطره شدن.  برنامه ای برای ابد. برای آن سوی مرگ. برای بقای مطلق. برای بی زمانی  عشق...

***
عشق، قیام پایدار انسانهای مقتدر است در برابر ابتذال. با این وجود، عشق یک کالای مصرفی ست نه پس انداز کردنی.

(نادر ابراهیمی)

.................................................................

پ.ن : تقدیم به او که در عشقش جز کمال روحمان نمی جویم....

_ مه سو _